-
1 oblicze
-a; -a; gen pl -y; ntw obliczu trudności/śmierci — in the face of difficulty/death
ukazywać (ukazać perf) prawdziwe oblicze — to show one's true nature
* * *n.Gen.pl. -y1. lit. (= twarz) countenance, visage; znaleźć się w obliczu klęski face l. meet with defeat; (równy) w obliczu prawa (equal) before the law; w obliczu śmierci in the article of death, at death's door; stanąć przed czyimś obliczem be admitted into sb's presence; stanął w obliczu ruiny ruin stared him in the face; zniknąć z oblicza ziemi disappear from the face of the earth; wszyscy są równi w obliczu śmierci death is a great leveller.2. (= charakter, kształt, wygląd) nature; face; shape; nadać czemuś nowe oblicze put a new face to sth; ujawnić swoje prawdziwe oblicze show one's true colors.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oblicze
См. также в других словарях:
zrzucić — dk VIa, zrzucićcę, zrzucićcisz, zrzuć, zrzucićcił, zrzucićcony zrzucać ndk I, zrzucićam, zrzucićasz, zrzucićają, zrzucićaj, zrzucićał, zrzucićany 1. «spychając usunąć, strącić coś skądś; gwałtownym ruchem zepchnąć, spuścić coś z góry na dół;… … Słownik języka polskiego